GRİZU

Ürkek, sarı, sıcak, nemli, titrek bir ışık yaklaşırken sana doğru

Bir sevgili, bir canan, bir yar, bir kadın gibi,

Bir çiçek gibi sarar dört bir yanını

Bir nergis, bir sümbül, bir yasemen, bir papatya gibi,

Kuş olur, böcek olur, kelebek olur, börtü böcek olur,

Kavrar dört bir yanını,

O ışık bir yardır, bir sırdır, bir nurdur.

Kavrar bedenini dört bir yanını.

Aslında bir kalleş, bir yılan, bir akrep, bir çıyan, bir ahtapot, bir cellattır gelen, sana doğru

Seni önce omuzlarından sarar,

Bir sevgili, bir yar gibi, bir canan, bir kadın gibi,

Bir solukta alır nefesini,

Hani madenciler ölümden korkmaz derler ya,

İşte öyledir madende ölüm.

Hiç bağırmadan, hiç çağırmadan,

O an yanındaki Yoldaşındır, Sırdaşındır, Candaşındır, Arkadaşındır,

Ey yoldaş! O an sende bir Pir Sultan’sın, Karacaoğlan’sın, Nesimi’sin, Şeyh Bedrettin’sin,      Mahsuni’sin, Yılmaz Güney, Nazım Hikmet’sin.

Sırtını dayamışsın tüm neferlere, pirlere, canlara, emekcilere,

Senden evvel onuru için ölenlere.

Senin nefesin onların nefesi, onların nefesi senin nefesindir artık,

Hepsi diktir onların,

Hepsi onurludur onların,

Hepsi gururludur onların.

Gurur, şahsiyet,onur abidesidir onlar.

Ayakta ölür tüm madenciler.

Hiç kaçmadan,

Hiç korkmadan,

Hiç yılmadan.

Düşmana göğsünü siper ederler,

Sırt sırta, omuz omuza, “GRİZU”ya sadece göğsünü dönerler.

Ayakta ölür tüm madenciler.

Bir defne, bir akasya, bir selvi, bir çınar gibi.

Aslında hepsi yıldızdır onların.

Bir neptün, bir uranüs, bir satürn, bir ay, bir güneş gibi.

Dik ve onurludur madende ölenler.

İşte böyle ölür madende tüm emekciler.

Kulakları sağır eden bir patlama, ortalık toz tufan.

Sonra ürkek, titrek, sinsi, karanlık, kahpe bir ışıktır size doğru gelen.

Aslında “ÖLÜM”dür size değen.

                                                                                      Veli TÜRKARSLAN

                                                                                      Maden Mühendisi